„ .. by podchwycić Jezusa… czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?”.
Stara pułapka; ustawić Jezusa, Kościół, Papieża, księdza – każdego reprezentanta Bożych spraw – przeciw aktualnemu „cezarowi”, podłożyć pod miecz. A nieraz wygodnie „nie móc” pogodzić interesów Bożych z ludzkimi – wtedy łatwiej zrezygnować… z Bożych! („przecież jestem człowiekiem, chodzę po ziemi”).
„Czemu mnie kusicie, obłudnicy?”. „Kusić” Pana Boga, wmawiać Mu ludzkie intencje, rozumowanie, uczucia, „podchwytywać” Go w mowie, „używać” (nadużywać) Bożego Imienia dla swoich myślowych kombinacji – często karkołomnych; jakie to „ludzkie”… i jakie szatańskie!
„Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, Bogu to, co należy do Boga”. Tego nie przewidzieli – w ogóle człowiek stawiający zarzuty Panu Bogu nie przewiduje innych racji poza swymi, jest ciasny, fanatycznie (chorobliwie) zapatrzony w siebie. A Bóg ma argumenty! Nie stawia nam nigdy zadań niewykonalnych i zawsze przychodzi z pomocą. Podstawowa zasada społeczna: „…każdemu co mu się należy”, obowiązuje nas też wobec Boga!
Ludzie u władzy, nawet niewierzący, chętnie podpierają się tym tekstem uciskając podwładnych; stawiają siebie na równorzędnej płaszczyźnie z Bogiem – „On w niebie, ja na ziemi… On wam nakazuje słuchać mnie”!
„Ja mocno ująłem go za prawicę, aby ujarzmić przed nim narody”. Król pogański, Cyrus, z ręki Boga otrzymał władzę, nim Bóg posłużył się do realizacji swoich planów, w tym – wypuszczenia Izraelitów z niewoli. I największy więc na tej ziemi jest sługą i narzędziem Pana Boga. „Oddając cezarowi” uwzględniamy porządek ustanowiony przez Boga, „oddajemy Bogu” poprzez cezara!
Chrześcijanie weszli w porządek istniejący już na świecie, walka z cezarem nie jest ich zadaniem, a walka cezara z chrześcijanami – pomyłką i nadużyciem władzy. Chrześcijanie wnoszą „dzieło wiary, trud miłości i wytrwałą nadzieję w Panu naszym Jezusie Chrystusie”,jak mówi św. Paweł na początku pierwszej księgi Nowego Testamentu, jaką jest list do Tessaloniczan (ok. r.50).
I my tak czyńmy; oddawajmy cezarowi to, i tylko to, co do niego należy – ale nade wszystko oddawajmy Boże Bogu!
ks. M.R.
Gazetka „Ave Maria” 42/1993
Iz 45, 1.4-6
Tes 1, 1-5b
Mt 22, 15-21