„Bóg posłał anioła Gabriela…”
Jakże ważną sprawę ma Bóg do załatwienia w Nazarecie, u Dziewicy, której „było na imię Maryja”!Tyle wielkich stolic, tyle ważnych osobistości, a On Jej mówi: „Bądź pozdrowiona…”. Bo też Syna swego Jednorodzonego daje przez Nią ludziom! Skończyły się zapowiedzi, zaczyna wypełnienie. A wszystko zależy od Jej słowa! „Nie pomylił się Bóg”, Maryja odpowiada: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. I „Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami”.
To największa „rewolucja” w dziejach świata; Bóg – człowiekiem, człowiek – dzieckiem Boga!
Jestem wrażliwy na piękno, prawdę, dobro…Czy może być coś wspanialszego od uświęcenia człowieka?! Maryja, pierwsza zachwycona tym dziełem, wierna mu po krzyż, zachęca nas do przylgnięcia, zjednoczenia z Jej Synem…czy słyszymy? To przecież my „zostaliśmy uświęceni przez złożenie w ofierze ciała Jezusa Chrystusa”!
Pomyśleć, że to dla mnie, i że… mogę nie zauważyć, a nawet zniszczyć najwspanialsze dzieło Boże… „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi”.
ks. M.R.
Gazetka „Ave Maria” 12/1995