„Nawróćcie się do Pana, Boga waszego!”.
Człowiek zawsze potrzebował nawrócenia; bo grzeszył i żałował, a Bóg zawsze był miłosierny, i nie krył się z tym! Owszem, radość sprawiali mu nawracający się grzesznicy; wtedy był Sobą – Ojcem. Najbardziej okazał się Nim w swoim Synu, gdy Go przysłał na ziemię. Nie ma wątpliwości; przebaczenie to Jego cecha główna i najważniejsza część Dobrej Nowiny, od zaraz niesionej w świat przez Apostołów: „On dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą”. Taki jest Bóg, „ofiarował Syna, aby wykupić niewolników”. Doznawszy sam miłosierdzia, w największym zachwycie i ufności woła św. Paweł: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!”. Wołanie to przynosi Kościół każdemu człowiekowi i pokoleniu, zwłaszcza w Wielkim Poście. Apostoł – Kościół – Chrystus; prosi nas! Pytajmy, jak świadkowie Pięćdziesiątnicy: „Co mamy czynić?”. Odpowie Chrystus: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli”. Uczynki pobożne – tak, ale bez „biznesu”, Bóg niech będzie jedynym Adresatem. A więc; „kiedy dajesz jałmużnę… gdy się modlicie… pościcie… niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa… A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.
Tyle dziś obłudy; zakłamanej prawdy, niewinności zbrodniarzy, nienawidzącej tolerancji, Judaszowej przyjaźni, służalczej sprawiedliwości, leniwej bezradności, niewiernej wiary… Jakie szanse ma świat?! Wsłuchajmy się w głos liturgii popielcowej: „Pamiętaj, człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz”. To rzeczywistość, która nas otacza i raz po raz wchłania. Dlatego: „Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”. Bóg jest naszą szansą, On nie tylko nas stworzył, ale i przywraca w nas swój „obraz i podobieństwo”. A naszym zadaniem – oderwać się od zła, oczyścić z grzechów i współpracować w Bożej reformie – uświęcaniu ludzi. I znów ożyje Prawda, Sprawiedliwość, Miłość, Solidarność… „W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień” i zachęcamy gorąco: przylgnijmy do Ukrzyżowanego, bierzmy chętnie udział w Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach, gorliwie rozważajmy Mękę Pańską, szczerze odnawiajmy naszą wiarę, nadzieję, miłość w rekolekcjach, tym bardziej w misjach, z pokorą i ufnością przystępujmy do sakramentu pokuty, módlmy się gorąco za siebie nawzajem, zwłaszcza za tych, którym wrócić najtrudniej, i ofiarujmy cierpienia ciała i duszy tej wielkiej sprawie. Tak przygotujemy się do Świąt Wielkanocnych tu, na ziemi, a kiedyś w niebie. „Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia”.
ks. M.R.
Gazetka „Ave Maria” 9/1995