Trójcę Najświętszą – największą tajemnicę naszej wiary – mamy czcić dzisiejszym świętem. Przygotowują nas czytania. „Duch Prawdy… z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko co ma Ojciec jest moje”. Dwie istotne prawdy objawia nam Pan Jezus tymi słowami; że Bóg jest w trzech Osobach i że wprowadza nas w najgłębszą zażyłość z sobą; najbardziej „intymna” tajemnica Boża otwiera się na nas – „nam oznajmia”, daje się nam. O Duchu Świętym realizującym Boży, odwiecznym plan, Zbawiciel mówi: „On Mnie otoczy chwałą”. To już „pełnia czasów”, ale cały Stary Testament podziwiał ten plan i oczekiwał na jego realizację. Wielbiąc Mądrość Bożą Izraelici wiedzieli, że była Ona przy Stwórcy „igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich”. Dziś wiemy, że źródłem tej radości było dzieło zbawienia, napełnienie po wiekach łaską Bożą ludzi, którzy od niej odeszli. Ten, który stworzył olbrzymi wszechświat, z radością przebywa już nie tylko „przy”, ale „w” synach ludzkich – za wielką cenę odzyskał swoje dzieci, najważniejsze miejsce na „okręgu ziemi”.
„Wierzyć” to nie to samo co „zawierzyć”. Wiedząc, że Jezus włączył nasze życie w życie Trójcy Najświętszej, „dostąpiwszy usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa”. Otrzymaliśmy darmo – trwajmy bez grzechu, w miłości, „uzyskaliśmy… dostęp do tej łaski… i chlubimy się nadzieją chwały Bożej”. Nadzieja jest tak potężna, że nawet „chlubimy się z ucisków”, widząc w nich szansę na duchowy rozwój; „ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję”. Tylko tak możemy dojść do pełni; „nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”. Bóg daje raz na zawsze, tylko my możemy dawać i odbierać.
Godność chrześcijanina, oparta na zjednoczeniu z Bogiem w Trójcy Świętej Jedynym, wymaga wielkiej pokory – uznania, że wszystko pochodzi od Boga, jest Jego darem. Drogą do wielkości nie jest wynoszenie się nad innych, ale coraz głębsze zjednoczenie z Chrystusem w Duchu Świętym, czyli wypełnienie woli Ojca Niebieskiego. Wchodzimy w tzw. zwykły okres liturgiczny – „zachowajmy pokój z Bogiem przez Chrystusa”.
ks. M.R.
Gazetka „Ave Maria” 23/2001
Prz 8, 22-31
Rz 5, 1-5
J 16, 12-15