Niedziela

„Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione…”. Kto zwyciężył: walczący cały dzień Jozue, czy modlący się z podniesionymi rękami Mojżesz? Czyj wkład jest większy: rąk utrudzonych mieczem, czy utrudzonych modlitwą? A może chodzi o to, byśmy docenili wkład Ręki Bożej w każdą ludzką sprawę?! Więcej – byśmy się nauczyli poruszać tę Rękę. Niech więc modlitwa wyprzedza pracę, niech jej nadaje najgłębszy sens, niech jej zjednuje Boże błogosławieństwo,

Czytaj dalej

        „Wódz syryjski, Naaman, który był trędowaty… został oczyszczony”. Był człowiekiem „z zewnątrz”. Przyjął, choć z trudem, warunki i został uzdrowiony. Poczuwa się do wdzięczności. Zwyczajem bogatych chce zapłacić, po refleksji decyduje: „Odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary innym bogom, jak tylko Panu”. Czy wytrwał, czy nie uległ szyderstwom typu „oszołom, ciemnogród”…? Temat trądu powraca w Ewangelii, z podobnym rozwiązaniem; przyszli wołając: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami…

Czytaj dalej

„Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie?”. Jeśli można jednym pytaniem wyrazić tragedię, powyższe byłoby pierwsze. Tyle zła dzieje się w każdej chwili; wierzący patrzy w niebo i oskarża Gospodarza o lekceważenie obowiązku pilnowania porządku na ziemi. W tej „buntowniczej” postawie jest coś szlachetnego; protest przeciw krzywdzie i oczekiwanie pomocy od Boga. On odpowiada prorokowi i każdemu wierzącemu: „oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć

Czytaj dalej

„Słuchajcie wy, którzy gnębicie ubogiego…” – wyzysk biednych przez bogatych to nie nowy wynalazek; zmieniły się nazwy „efy, sykla”, metody uniezależniły od nowiu i szabatu, ale czy dużo się zmieniło? Zbiera się podpisy pod apelem o darowanie długów krajom biednym – już dawno spłaciły to, co pożyczyły, nie mogą wyjść z procentów! Po 15-tu latach pracy kobieta zarabia 400 zł miesięcznie za pracę ponad 8 godz. dziennie; a i to dobrodziejstwo, jeśli praca jest

Czytaj dalej

„Lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu…”. Mówiąc po ludzku, i Pan Bóg stracił cierpliwość. „Zesłał Pan na lud węże… tak, że wielka liczba Izraelitów zmarła”. Wąż był przy pierwszym buncie ludzi i teraz Pan Bóg „przypomniał” Izraelitom, czym grozi droga buntu. Zawsze jednak można odzyskać przyjaźń Bożą, ale trzeba się nawrócić. „Przybyli ludzie do Mojżesza, mówiąc: zgrzeszyliśmy… wstaw się za nami do Pana”.

Czytaj dalej

„Wielkie rzesze szły z Jezusem…”. To świetna okazja – Jezus uczy: „Kto nie nosi swego krzyża… nie może być moim uczniem”. Żaden polityk nie zrobiłby takiego błędu; rzeszom mówi się to, co przyjemne, wymagania stawia się później, gdy wybiorą… Jezus przekazuje najważniejsze prawdy, a te muszą być trudne, niezrozumiałe, bo „myśli Boże nie są jako nasze…”, ale wyjaśnia; „któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie i nie oblicza…”. Tak się robi z pracami

Czytaj dalej

Człowiek – wybrane dziecko Boże, czy chroniczny buntownik; „anioł z połamanymi skrzydłami” do uleczenia, czy drzemiąca bestia? Odpowiedzi ludzi są tak różne, że wykluczają pewność; ale mamy odpowiedź samego Boga; przyszedł do ludzi – to podstawowy fakt; przyszedł jako Zbawiciel – to fundament nadziei; dał jako najwyższe prawo przykazanie miłości, obejmujące nawet nieprzyjaciół – to Boża wypowiedź o wartości człowieka. „Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów… oni Go śledzili”.

Czytaj dalej

Jezusa „raz ktoś zapytał: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”. Już przez Izajasza głosił Pan: „Przybędę, by zebrać wszystkie narody i języki… Z nich wezmę sobie niektórych jako kapłanów i lewitów”. Skończy się „monopol” na wybranie, każdy „kto uwierzy i ochrzci się będzie zbawiony”. W nowym ludzie wybranym będą nowi kapłani. Bóg dotrzymał słowa, przybył i zbawił. Pan Jezus nie odpowiedział wprost na pytanie, ale zachęcił: „Usiłujcie wejść przez ciasne

Czytaj dalej

Za kogo ludzie uważają wierzącego – za kogo my, wierzący, siebie uważamy? Według norm ateistycznej części ludzkości (często przyjmowanych przez wierzących) – to człowiek słaby psychicznie, bojaźliwy, bez wyobraźni, opierający się na Bogu jak kulawy na lasce. Takie „dołowanie” inaczej myślących potrzebne jest tym, którzy żyją (muszą – czy chcą?) w zakłamaniu. Posłużmy się ilustracją; narkomani z pewnej dużej grupy, często używali słowa „ludzie” – gdy mówili

Czytaj dalej