„Niebo i ziemia przeminą…”.
Budzimy się, wracamy z podróży, po latach – wszystko jest jak było – słońce świeci lub chowa się za chmury, ziemia się kręci, dzień następuje po nocy… do głowy nam nie przyjdzie, że może być inaczej! A dzisiejsza Ewangelia mówi: „Słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku, gwiazdy będą padać z nieba… niebo i ziemia przeminą”!
Mijają wieki; chrześcijanie, oswojeni z proroctwem, żyją jakby go nie było; świat się „toczy normalnie”. Tylko sekciarze lub fanatycy postraszą czasem końcem świata… A tu znów w kościele: „przeminą…”.
Nie przez zemstę Bóg zakończy obecny „porządek”. Główny cel ostatecznego sądu to objawienie pełni zwycięstwa Chrystusa i tych, którzy Mu uwierzyli: „zbierze swoich wybranych z czterech stron świata”. Zakończy się niepewność, zwycięstwo zła okaże się klęską, krzywdzeni, wyszydzani, prześladowani staną się „Błogosławionymi” na wieki, „mądrzy będą świecić jak blask sklepienia…”,a złych, podłych, przewrotnych – po prostu nie będzie… Te „żniwa” pozwolą na wyrwanie chwastów i zgromadzenie plonów. Dopełni się zbawienie dokonane przez Chrystusa; On „jedną ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani”.
Kuszące pytanie „kiedy to się stanie?”, prowadzi donikąd; „o dniu owym nikt nie wie – tylko Ojciec”. Nam niech wystarczy wskazówka: „od drzewa uczcie się przez podobieństwo… kiedy gałąź wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato”. Uczmy się żyjąc na ziemi poznawać znaki przy drodze do nieba.
Na czym się oprzeć budując swój dom na ziemi? – na Jezusowych słowach, które „nie przeminą”. Kościół je przechowuje, głosi, strzeże. Nie pozwoli wyrwać, ani zafałszować żadnym, nawet najbardziej „uczonym” poprawiaczom Pana Boga. Tej opoki, na której stoimy, nie zamieniajmy na bagno moralnego „luzu”. Życie jest jedno, od niego zależy wieczność; wszyscy „zbudzimy się” kiedyś, ale „jedni do wiecznego życia, drudzy ku wiecznej odrazie”. Tylu Bliskich już przeszło poza kurtynę śmierci; kiedyś i ja przejdę, obudzę się w wieczności – oby do życia, proszę Cię, Panie!
ks. M.R.
Gazetka „Ave Maria” 46/1994
Dn 12, 1-3
Hbr 10, 11-14.18
Mk 13, 24-32