Niedziela

      „Miłuj… bliźniego swego…” usłyszeli wybrani Starego Testamentu i wnet… Boże słowo „dostosowali” do ludzkich wymiarów; przyjęli (większością głosów) że bliźni to swój, obcy nie. Przyszedł Zbawiciel wprost od Ojca, w Duchu Świętym. Najważniejsze przykazanie umocnił i poszerzył: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół”. I by już nikt nie „unowocześniał”, dodał: „dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was prześladują i módlcie się za tych, którzy was oczerniają”. To nowy „kodeks drogowy”

Czytaj dalej

„Święty jest Pan Zastępów”. Ten, który ujrzał chwałę Boga, zawołał przerażony: „biada mi… oczy moje oglądały Pana!”. Ale Bóg oczyścił Izajasza i objawił swoją troskę: „Kogo mam posłać?”. Izajasz był gotów: „Oto ja, poślij mnie!”. Podobnie było z Piotrem; po cudownym połowie rozpoznał Pana i natychmiast prosi: „odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”. Bóg ma inne plany: „Nie bój się, odtąd ludzi

Czytaj dalej

„Gdy upłynęły dni oczyszczenia”. Na ziemi czas płynie, człowiek wpada w jego nurt – Jezus także! Tak Bóg uświęcił czas, który stworzył… „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Dlatego 40-tego dnia „rodzice przynieśli Jezusa”. Chociaż Bóg – „podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu”. Obrzęd ofiarowania ustanowiony był na tę chwilę. Świątynia nabiera nowego blasku, wypełnia się Stary Testament, w ciszy ludzkich

Czytaj dalej

„Domagali się, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego… i czytał z tej księgi”. Po doświadczeniach niewoli wiedzieli, gdzie ich siła. To Boże słowo, dokładniej; wierność temu słowu, decyduje o ich losach na ziemi. Poznać je, zrobić rachunek sumienia, dostosować życie do Bożego Prawa – to warunek odbudowania państwa. Kapłan Ezdrasz „czytał z tej księgi od rana aż do południa…”. A słuchali gorliwie; „uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa… cały lud płakał”.

Czytaj dalej

„Jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi”. Bóg przemawia do swego ludu najczulszym językiem. Bóg Najświętszy do grzeszników?! Jego miłość jest właśnie taka – nieskończona. Ale nie „ślepa”, widzi doskonale braki i żadnego nie daruje: „nie spocznę, dopóki jej (Jerozolimy) sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza”. Dopiero po tej Bożej pracy nad ludem stanie się on „prześliczną koroną w rękach Pana”. Bóg też „czeka” na tę chwilę: „Bóg twój tobą się

Czytaj dalej

„Oto mój Sługa, wybrany mój…”. To odpowiedź na odwieczne „nie będę służył”. Sługą – posłany przez Boga Mesjasz, Zbawiciel. On  najdoskonalej wypełni wolę Ojca i przypomni co Ojciec przykazał „na początku”; „przyniesie narodom prawo”. Nie będzie w tym nic z odwetu; „nie będzie wołał ni podnosił głosu… nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku”. Tej delikatności nie mylmy ze słabością; „On z mocą ogłosi Prawo, nie zniechęci się ani nie załamie,

Czytaj dalej

„Będą wzywać imienia mojego, a Ja będę im błogosławił”. Któż mógł przypuszczać, że to błogosławieństwo zawiera „Niemowlę, leżące w żłobie” i Jego  Ducha, „który woła: 'Abba, Ojcze’” oraz zapowiedź przemiany „niewolników” w „synów i dziedziców z woli Bożej”. Te sprawy „Maryja zachowywała i rozważała w swoim sercu”. Wspaniałe, Niepokalane Serce, wypełniające się Bogiem od Poczęcia poprzez Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Obrzezanie – aż po Wniebowzięcie. Boża Droga do człowieka i powrotna do Boga. Ją czcimy, z Nią wielbimy

Czytaj dalej

Mądrość to coś najcenniejszego i najwyższego w człowieku. A w Bogu?! I pomyśleć, że to Ona, Mądrość Boża pochyla się nad światem – gospodarstwem człowieka, potem „zapuszcza korzenie” w narodzie. Jak Stary Testament podziwia Mądrość Bożą, jak się Nią cieszy! Lecz cały Stary Testament „nie dorósł” do tego, co jest w Nowym – Mądrość Boża stała się człowiekiem i zamieszkała między nami, a wszystko po to, by ostatecznie zdobyć… serce człowieka. Choć często

Czytaj dalej