Niedziela

  „Na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności”. Boży obraz starego i nowego Jeruzalem; rozmodleni ludzie. Ale cena będzie wielka; „Będą patrzeć na tego, którego przebili i boleć będą nad nim… i płakać”. Nawet gdyby to proroctwo było jedyne, powinno potrząsnąć ludem Bożym i umocnić w czuwaniu na przyjście Pana. Pytanie Pana Jezusa: „Za kogo uważają Mnie tłumy… wy za kogo Mnie uważacie?” Kościół przytacza w liturgii kilka razy. Dziś w kontekście pozostałych

Czytaj dalej

„Melchizedek wyniósł chleb i wino… błogosławił Abrama”. U zarania Starego Testamentu – zapowiedź Eucharystii w ofierze „kapłana Boga Najwyższego”. Była tak dawna i mało czytelna, że Pan Jezus także posłużył się obrazem, i dopiero po tym przygotowaniu dokonał Przemiany. Po długim słuchaniu ludzie byli głodni. Zwrócili na to uwagę Apostołowie pouczając Pana Jezusa: „odpraw tłum… niech znajdą schronienie i żywność”. Zaskoczyła ich odpowiedź: „wy dajcie im jeść”. Na ich oczach

Czytaj dalej

Trójcę Najświętszą – największą tajemnicę naszej wiary – mamy czcić dzisiejszym świętem. Przygotowują nas czytania. „Duch Prawdy… z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko co ma Ojciec jest moje”. Dwie istotne prawdy objawia nam Pan Jezus tymi słowami; że Bóg jest w trzech Osobach i że wprowadza nas w najgłębszą zażyłość z sobą; najbardziej „intymna” tajemnica Boża otwiera się na nas – „nam oznajmia”, daje się nam.

Czytaj dalej

„Wieczorem w dniu zmartwychwstania…”. Długi był ten dzień oczekiwania i lęku, słabości ludzkiej i zwiastowanej – spoza zamkniętych drzwi – Bożej mocy. Dopiero wieczór rozbłysnął światłem; „przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: pokój wam!”. A więc żyje, przyszedł, pozwolił, by Go otoczyli, jak dawniej… przebaczył! „Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana”. Tak cieszyć się mogą tylko ci, którzy wiele wycierpieli; cierpienie, nawet zawinione, otwiera najgłębsze pokłady

Czytaj dalej

„Jezus powiedział do uczniów: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie… odpuszczenie grzechów wszystkim narodom… Wy jesteście świadkami tego”. Odchodzący Pan mówi, co powinni zapamiętać, z czym mają iść w świat, by dawać świadectwo. Otrzymają do tego Bożą moc; „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Ten sam Autor w Dziejach Apostolskich podaje

Czytaj dalej

„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę”. Słowo „nauka” kojarzy się nam ze szkołą, uczonymi… To za mało dla Objawienia Bożego; lepsze jest określenie „mądrość”, zwłaszcza z dodatkiem: „mądrość życia”, a dokładniej: „Boża mądrość życia”. Opiera się ona na miłości; z niej wyszła, w Jezusie objawiła się światu, z Nim łączy już tu, by wpisać w niebo na zawsze. „A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego,

Czytaj dalej

„Syn człowieczy został teraz uwielbiony…” – gdy odszedł zdrajca, a pozostali inni uczniowie. Tylko ten, kto z premedytacją, „przeciw Duchowi Świętemu”, zawiera pakt z wrogami, odbiera Jezusowi chwałę; słabość ludzka, choć może zdradzić, została odkupiona. W tym „stanie uwielbienia” Jezus mówi z serca do serca: „daję wam przykazane nowe, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem”. Życie w miłości nie jest „światłem chowanym pod korcem”,

Czytaj dalej

„Moje owce słuchają mego głosu… idą za Mną”. To warunki, które trzeba spełnić, by należeć do Jego owczarni; słuchać i naśladować (iść po śladach), a równocześnie znak rozpoznawczy, bo „dwom panom nie można służyć”. O nich Jezus mówi: „znam je… i daję im życie wieczne”. To jednocześnie włączenie w życie Boga; „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” – zjednoczeni z Jezusem tworzymy jedno z Ojcem i Duchem Świętym. „Jesteśmy dziećmi Bożymi – jeszcze się

Czytaj dalej