Niedziela

Trójcę Najświętszą – największą tajemnicę naszej wiary – mamy czcić dzisiejszym świętem. Przygotowują nas czytania. „Duch Prawdy… z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko co ma Ojciec jest moje”. Dwie istotne prawdy objawia nam Pan Jezus tymi słowami; że Bóg jest w trzech Osobach i że wprowadza nas w najgłębszą zażyłość z sobą; najbardziej „intymna” tajemnica Boża otwiera się na nas – „nam oznajmia”, daje się nam.

Czytaj dalej

„Wieczorem w dniu zmartwychwstania…”. Długi był ten dzień oczekiwania i lęku, słabości ludzkiej i zwiastowanej – spoza zamkniętych drzwi – Bożej mocy. Dopiero wieczór rozbłysnął światłem; „przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: pokój wam!”. A więc żyje, przyszedł, pozwolił, by Go otoczyli, jak dawniej… przebaczył! „Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana”. Tak cieszyć się mogą tylko ci, którzy wiele wycierpieli; cierpienie, nawet zawinione, otwiera najgłębsze pokłady

Czytaj dalej

„Jezus powiedział do uczniów: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie… odpuszczenie grzechów wszystkim narodom… Wy jesteście świadkami tego”. Odchodzący Pan mówi, co powinni zapamiętać, z czym mają iść w świat, by dawać świadectwo. Otrzymają do tego Bożą moc; „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Ten sam Autor w Dziejach Apostolskich podaje

Czytaj dalej

„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę”. Słowo „nauka” kojarzy się nam ze szkołą, uczonymi… To za mało dla Objawienia Bożego; lepsze jest określenie „mądrość”, zwłaszcza z dodatkiem: „mądrość życia”, a dokładniej: „Boża mądrość życia”. Opiera się ona na miłości; z niej wyszła, w Jezusie objawiła się światu, z Nim łączy już tu, by wpisać w niebo na zawsze. „A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego,

Czytaj dalej

„Syn człowieczy został teraz uwielbiony…” – gdy odszedł zdrajca, a pozostali inni uczniowie. Tylko ten, kto z premedytacją, „przeciw Duchowi Świętemu”, zawiera pakt z wrogami, odbiera Jezusowi chwałę; słabość ludzka, choć może zdradzić, została odkupiona. W tym „stanie uwielbienia” Jezus mówi z serca do serca: „daję wam przykazane nowe, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem”. Życie w miłości nie jest „światłem chowanym pod korcem”,

Czytaj dalej

„Moje owce słuchają mego głosu… idą za Mną”. To warunki, które trzeba spełnić, by należeć do Jego owczarni; słuchać i naśladować (iść po śladach), a równocześnie znak rozpoznawczy, bo „dwom panom nie można służyć”. O nich Jezus mówi: „znam je… i daję im życie wieczne”. To jednocześnie włączenie w życie Boga; „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” – zjednoczeni z Jezusem tworzymy jedno z Ojcem i Duchem Świętym. „Jesteśmy dziećmi Bożymi – jeszcze się

Czytaj dalej

„… tej nocy nic nie złowili”. Byli fachowcami, pracowali uczciwie, tworzyli zgrany zespół – wszystko na nic… Gdy nam się takie niepowodzenie przydarzy, patrzmy na brzeg i nasłuchujmy głosu; „Dzieci, czy nie macie nic do jedzenia?” – to może być wstęp do cudu, do Jego polecenia: „zarzućcie sieć po prawej stronie”. Apostołowie nie mogli jej wyciągnąć „z powodu mnóstwa ryb”. Dlaczego nasze „połowy” są często nieudane? – bo działamy sami, nawet

Czytaj dalej

„Wierzący trzymali się razem”. „Wierzący”, a więc ci, którzy nie ulegli oficjalnej propagandzie potępiania Jezusa, i choć była ich przysłowiowa garść, oni rozpoczynają pochód Kościoła przez historię, a „lud ich wychwalał”. „Razem”, bo kto uwierzył w Ewangelię, odstaje od reszty i szuka pokrewnych dusz. To nie segregacja, ale dążenie do jedności, wspólnoty, rodziny. „Wszyscy doznawali uzdrowienia”. Jezus więc nadal jest pośród swego ludu i działa – przez swoich uczniów. „Na początku nie było tak”;

Czytaj dalej

„Jego to zabili zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go…” Gdyby Pan Jezus przekonał każdego oponenta, każdego grzesznika nawrócił, każdego wroga pokonał – cóżby to nam dało? – to nie dla nas droga! Ale On był prawdziwym człowiekiem i poniósł klęskę – a to nam się bardzo przyda: Jezusowa prawda o klęsce. Jest klęska prawdziwa – uczy Pan – w której człowiek traci wszystko i na zawsze. I jest klęska pozorna (pozorom tylko ludzie

Czytaj dalej