Niedziela

„Będą wzywać imienia mojego, a Ja będę im błogosławił”. Któż mógł przypuszczać, że to błogosławieństwo zawiera „Niemowlę, leżące w żłobie” i Jego  Ducha, „który woła: 'Abba, Ojcze’” oraz zapowiedź przemiany „niewolników” w „synów i dziedziców z woli Bożej”. Te sprawy „Maryja zachowywała i rozważała w swoim sercu”. Wspaniałe, Niepokalane Serce, wypełniające się Bogiem od Poczęcia poprzez Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Obrzezanie – aż po Wniebowzięcie. Boża Droga do człowieka i powrotna do Boga. Ją czcimy, z Nią wielbimy

Czytaj dalej

Mądrość to coś najcenniejszego i najwyższego w człowieku. A w Bogu?! I pomyśleć, że to Ona, Mądrość Boża pochyla się nad światem – gospodarstwem człowieka, potem „zapuszcza korzenie” w narodzie. Jak Stary Testament podziwia Mądrość Bożą, jak się Nią cieszy! Lecz cały Stary Testament „nie dorósł” do tego, co jest w Nowym – Mądrość Boża stała się człowiekiem i zamieszkała między nami, a wszystko po to, by ostatecznie zdobyć… serce człowieka. Choć często

Czytaj dalej

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej (Rdz 3, 15). Porodziła swego pierworodnego Syna… i położyła w żłobie (Łk 2, 7). Po grzechu pierwsi rodzice mogli być odrzuceni przez Pana Boga na zawsze, jak zbuntowani aniołowie – na to liczył kusiciel. Bóg wybrał inną drogę – walki ze złem o dobro w człowieczym sercu („bojowaniem jest życie człowieka”!). Konsekwencje Bożej decyzji są olbrzymie; człowiek

Czytaj dalej

 „Ciesz się z całego serca… twój Bóg jest pośród ciebie”. Radość jest życiodajna; daje wytchnienie w trudach, zachęca do wysiłku, napawa optymizmem; zapowiada niebo. Radość największa: Bóg jest z nami! Czy mamy prawo oczekiwać Jego przyjścia? Tyle zdrad, grzechów, lekceważenia, bluźnierstw… czy zechce? To prawda, człowiek już dawno by się zniechęcił; ale On jest Bogiem, a Jego miłość nieskończona, ludzie nigdy nie zdołają jej wyczerpać. Jego przyjście zależy

Czytaj dalej

„Podnieś się, Jeruzalem”. Dość szyderstw, upokorzeń, krzywdy; Pan przychodzi „do swoich”, a oni jak „dzieci… rozradowane, że Bóg o nich pamiętał”. Nie lęk przed „rzeczami ostatecznymi”, ale radość z przyjścia Pana, to najbardziej czytelny znak wierzącego ludu. „Tamto musi przyjść”, ale to ważniejsze; Bóg stworzył z miłości i nigdy nie przestał nas kochać. Nie tylko widzi nasze upokorzenia, ale razem z nami cierpi. Aby tę miłość objawić, przysyła swego Syna. „Było to w piętnastym roku

Czytaj dalej

„Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź”. Oczekiwaniem sam Bóg naznaczył życie człowieka, kiedy po grzechu zapowiedział nadejście Zbawiciela. Człowiek może jednak zapomnieć po co żyje, czyli  „na Kogo czeka?”. W swojej „strategii” Bóg wybrał jeden naród i powołał w szczególny sposób do czujności; prorocze „nadchodzą dni”, to typowe przypomnienie. Przyszedł Chrystus-Obietnica, objawił się Ludowi, dokonał zbawienia i… znów każe czekać – na wielki

Czytaj dalej

„Na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy”. Ludzie wołali z dna nędzy; „kiedy Bóg przyjdzie?!”. On się od dawna „wybierał” na ziemię. Zastanawia określenie: „jakby Syn Człowieczy”; Stary Testament nie mógł rozpoznać dokładnie. Wiedział tylko: będą „służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki”. A On stał się człowiekiem, przywrócił nam talent dziecięctwa Bożego i zapowiedział drugie przyjście, bo „panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie”. Bóg

Czytaj dalej