Niedziela

„Niebo i ziemia przeminą…”. Budzimy się, wracamy z podróży, po latach – wszystko jest jak było – słońce świeci lub chowa się za chmury, ziemia się kręci, dzień następuje po nocy… do głowy nam nie przyjdzie, że może być inaczej! A dzisiejsza Ewangelia mówi: „Słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku, gwiazdy będą padać z nieba… niebo i ziemia przeminą”! Mijają wieki; chrześcijanie, oswojeni z proroctwem, żyją

Czytaj dalej

„Dzban mąki nie wyczerpał się…” Prorok Eliasz, „Mąż Boży”, uciekając przed królem, a zwłaszcza przed podłą królową, znalazł schronienie u poganki, wdowy. Bóg „prowadząc” wielkie sprawy świata, nie zapomina o najbiedniejszym człowieku; dobry czyn wdowy nagrodził pożywieniem na czas głodu, a  nam daje za wzór w zawierzeniu w najtrudniejszych chwilach życia. W Ewangelii jeszcze raz przykład wdowy składającej w Boże ręce swój los, i pochwała z ust Chrystusa, który, choć

Czytaj dalej

„Słuchaj, Izraelu…”. Był taki naród, jedyny w świecie, który nasłuchiwał głosu Boga, którego głosu Bóg słuchał z radością, do którego przemawiał przez proroków, który do Niego mówił modlitwą i codziennym życiem „z wiary” – który rozpoczął powrót do raju przyjaźni z Bogiem. A oto fundament jego życia: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego serca – duszy – sił”. Mojżesz, posłany przez Pana, zaklina rodaków: „Słuchaj, Izraelu i pilnie tego przestrzegaj”.  

Czytaj dalej

„Ujrzałem wielki tłum z każdego narodu… stojący przed tronem i przed Barankiem”. Niebo nie jest puste; ma aniołów i wielu ludzi – „To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka”. Jezus ich przyprowadził, za nich ofiarował siebie. Wołajmy ze św. Janem: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec… jesteśmy dziećmi Bożymi… będziemy do Niego podobni”. Niebo jest blisko, myślimy o nim patrząc za swoimi, którzy odeszli; uczmy

Czytaj dalej

      „Pan wybawił swój lud”. To już drugie „wyprowadzenie z niewoli”, druga lekcja dla Izraelitów i nas wszystkich: tylko w Bogu nadzieja, szansa, wybawienie. Na Nim, nie na ludzkiej „polityce” ma się opierać człowiek i naród. Układy z potęgami tego świata poza prawem Bożym, zawsze prowadzą do upadku. Kiedy jednak zwrócimy się do Boga prosząc o zmiłowanie, On przebaczy i powie: „oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Jestem bowiem ojcem…”. Obyśmy

Czytaj dalej

„Spodobało się Panu zmiażdżyć swojego Sługę cierpieniem”. Wśród wielu pojęć, które prostować będzie Pan Jezus, jest pojęcie władzy. Oto mówi Pan: „zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu”,ale wpierw „ich nieprawości on sam dźwigać będzie”. My już wiemy, że „usprawiedliwienie” wymaga najwyższej ofiary Najwyższego; Syn Boży, Jezus Chrystus, „wyda swe życie na ofiarę za grzechy”. Kiedy ta chwila zbliżała się, nawet najbliżsi z Apostołów idąc

Czytaj dalej

„Modliłem się i przyszedł na mnie duch mądrości”. Król Salomon, symbol mądrości, zasłynął na całym starożytnym Wschodzie mądrymi przysłowiami, przypowieściami, a także wspaniałymi rządami. Tę mądrość zawdzięcza, jak sam mówi, modlitwie. Boża Mądrość jest zawsze dostępna dla ludzi, którzy Jej szczerze szukają…  czyżby ich teraz mniej było? „Żywe jest słowo Boże…”, dostępne dla człowieka i potrzebne, aktualne; a także „skuteczne”, przynoszące dobre rozwiązania

Czytaj dalej

„Ta jest kością z moich kości”. Tekst znany, nawet lekceważony dla prostoty stylu, wyraża wspaniałą, wówczas rewolucyjną, dla wielu (zwłaszcza muzułmanów) jeszcze dziś nie do przyjęcia treść – równość mężczyzny i kobiety co do natury. Stworzenie kobiety ujawniło zamysł Boży: „mężczyzna opuszcza ojca i matkę i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem”. W tej jedności jest sedno „podobieństwa” człowieka do Boga-Wspólnoty. Podobieństwo dane, ale i zadane

Czytaj dalej

Niebo –  tyle o nim wiemy, że jest „domem” Boga i Jego Przyjaciół. Z nich najstarsi: Aniołowie – to „duchy czyste”, tzn. wolne od ciała… ale nie od pokus. Przed wiekami była taka próba, nie wszyscy ją zdali; „nastąpiła walka na niebie”. Pierwszy stanął do niej Archanioł Michał. „Któż jak Bóg?!” to odtąd Jego imię. „I został strącony wielki Smok… na ziemię”. Rafał  to drugi z poznanych z „imienia” najstarszych przyjaciół Pana Boga. Był

Czytaj dalej

„Gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie”.    Wybrani przez Mojżesza do uczestniczenia w jego zadaniach otrzymali, jak on, dar prorokowania, znak Bożej misji. Mojżesz nie tylko nie zazdrości, ale wzdycha: „Oby tak cały lud Pana prorokował”. Ale wtedy „nie powtórzyło się to”. Minęły wieki; zstąpił Duch Boży na „cały lud”… Gdyby jakiś poeta, muzyk, malarz, aktor, mógł i chciał przekazać swój talent – byłaby kolejka! Bóg nam

Czytaj dalej