„Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej… cieszcie się z nią” – to brzmi jak rozkaz i.. starotestamentalna zapowiedź Jezusowych planów; „aby radość mieli i aby radość była pełna”. Bóg jest źródłem tej radości; „oto skieruję do niej pokój jak rzekę… jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę”. Prorok widzi przyszłość: „rozraduje się serce wasze… ręka Pana da się … Czytaj dalej
Co z niego wyrośnie? – zastanawiają się rodzice i wychowawcy. Kim on właściwie jest? – pytają znajomi, przyjaciele. Czy można na człowieku „budować”, skoro taki zmienny, niepewny… Tylko Bóg może powiedzieć: „Ty jesteś Opoka, i na tej opoce zbuduję…”. Piotr to nie znalezisko, drogocenny kamień. To materiał do obróbki dla Mistrza nad mistrzami. W 1. czytaniu Piotr już dojrzał do ofiary z życia; „skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami”.A miała to być ostatnia … Czytaj dalej
„Pójdź za mną”. Powołanie – tajemnica ukryta w Bożym i ludzkim sercu; dlaczego ten, dlaczego wtedy, w taki sposób? Dlaczego jeden odpowiedział „pójdę za Tobą”, drugi chciał „najpierw pogrzebać ojca”, inny „odszedł smutny”? Mimo wszystkich niejasności głos Pana jest wyraźny i domaga się wyraźnej odpowiedzi. Pan Jezus radzi: „zostaw… idź i głoś”, bo „ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa … Czytaj dalej
„Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim”. Dziwny jest człowiek; „przebija”, a potem „boleje”; żałuje, ale najpierw skrzywdzi…O ileż „dziwniejszy” jest Bóg, który dla pozyskania człowieka pozwala się przebić! W cierpieniu jest tajemnica, dokładniej; tajemnicza moc i wartość. Bóg ją zna – jak przekonać ludzi? Przygotowaniem był Stary Testament, a szczytem – przyjście na ziemię Syna Bożego. On przekazał przyjaciołom w zaufaniu: „Syn Człowieczy musi wiele … Czytaj dalej
Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Trudno mówić o wdzięczności jako zapłacie – czym zapłacić za śmierć na krzyżu? raczej o radosnej pamięci, że „do końca nas umiłował”. A z pamięcią u nas różnie, więc przynajmniej w to święto staniemy przy Nim, a potem z Nim pójdziemy naszymi codziennymi drogami… Kościół skwapliwie podchwycił tę myśl i poddał treść: Ostatnia Wieczerza – przy 1. ołtarzu. Czyż można inaczej zacząć tę uroczystość? To było wtedy, gdy powiedział … Czytaj dalej
„To mówi Mądrość Boża: Pan mnie stworzył przed swymi czynami”. Od zawsze, Mądrość Boża istnieje i działa. Działała też w stworzeniu świata, szczególną „znajdując radość przy synach ludzkich”.To zapowiedź wybrania i umiłowania ludzi, a także – „nadziei” Pana Boga, że „nie przyniosą wstydu”. W tych słowach jest też dyskretne objawienie Bożej Wspólnoty, Bożego działania we Wspólnocie. Umiłowanie, trwałe odniesienie Boga do człowieka, doprowadziło w końcu do pełni … Czytaj dalej
„Wieczorem w dniu zmartwychwstania…”. Długi był ten dzień oczekiwania i lęku, słabości ludzkiej i zwiastowanej – spoza zamkniętych drzwi – Bożej mocy. Dopiero wieczór rozbłysnął światłem; „przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: pokój wam!”. A więc żyje, przyszedł, pozwolił, by Go otoczyli, jak dawniej… przebaczył! „Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana”. Tak cieszyć się mogą tylko ci, którzy wiele wycierpieli; cierpienie, nawet zawinione, otwiera najgłębsze pokłady … Czytaj dalej
„Ukazywał się im przez czterdzieści dni… potem został wzięty do nieba”. Niebo dla Apostołów to oczywistość; Jezus przychodził do nich po zmartwychwstaniu i „mówił o królestwie Bożym”. Gdy nadszedł dzień pożegnania; „uporczywie wpatrywali się w Niego jak wstępował do nieba”. Powiedzą potem: „nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli”. Doczekali spełnienia obietnicy: „wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym… otrzymacie Jego moc”. I całe życie realizowali Jego polecenie: „będziecie … Czytaj dalej
„Miasto święte, zstępujące z nieba od Boga…” – któż zdoła opisać? Św. Jan szuka podobieństwa w drogocennych kamieniach, najdoskonalszym mieście, ale i to nie wystarcza, bo temu „miastu nie trzeba słońca ni księżyca… jego lampą jest Baranek”.Nawetsłońce, bez którego tu nie ma życia, będzie niepotrzebne; tym bardziej to, za czym tak uganiamy się teraz… Jak bardzo nasz świat odbiega od tego obrazu! – co najgorsze – nie widać postępu, a nawet jakby coraz gorzej… Na taki świat … Czytaj dalej
Boże sprawy nie znoszą zdrady; także tej, która drzemie w każdym z nas. Dopiero, gdy „Judasz” wyjdzie, Jezus powie: „Syn Człowieczy został teraz uwielbiony”. Oto istota tego uwielbienia: „Daję wam przykazanie nowe…” – właśnie wtedy, w Wieczerniku, przed męką – „abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem”. Abyście Mnie w tej miłości zastąpili, abyście byli sobie tak bliscy, jak Ja wam. Jezusowy sukces – realizacja … Czytaj dalej