Niedziela

  „Rozstrzygnijcie, komu chcecie służyć”. Po wyprowadzeniu z Egiptu, przejściu przez pustynię, zdobyciu Ziemi Obiecanej – po tylu łaskach – znów pytanie, jak na początku; z Bogiem, czy bez? Podobnie w Ewangelii; do świadków tylu cudów, do wybranych spośród wielu, Pan Jezus mówi: „czy i wy chcecie odejść?”. Bóg zaprasza wszystkich, ale chce mieć w swoim Królestwie ludzi wolnych, którzy mówią: „chcemy służyć Panu”. To oczywiste, ale nie najważniejsze w dzisiejszych czytaniach. Zawarcie przymierza w Starym Testamencie,…

Czytaj dalej

      „Mądrość zbudowała sobie dom (…) i stół zastawiła”. Wiedzieli, że to Mądrość Boża, ale nie wiedzieli, że sam Bóg zamieszka pośród swego ludu i zawoła: „prostaczek niech do mnie tu przyjdzie… Odrzućcie głupotę”. Boża Mądrość wyjdzie naprzeciw szaremu człowiekowi, gotowa prowadzić go przez życie. Czegóż nam więcej?  Nadszedł czas; na tej samej ziemi do innego już pokolenia przemówił Jezus, na pewno z wielkim wzruszeniem: „Ja jestem chlebem żywym… jeśli kto spożywa…

Czytaj dalej

Apokalipsa (11,19; 12,1.3-6.10) ukazuje nam dziś najdalsze tło dziejów ziemi i człowieka: odwieczną walkę dobra zasianego przez Boga w człowieku, którego znakiem jest „Niewiasta obleczona w słońce” – ze złem, ukazanym jako „wielki smok ognisty”. Wszystko dzieje się według Bożego „scenariusza”, nastanie „zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego”, ale najpierw – walka ze smokiem, śmiertelnym wrogiem. Drugie czytanie (1 Kor 15, 20-26) uzupełnia obraz…

Czytaj dalej

     „Panie, odbierz mi życie!”. Eliasz, wspaniały prorok Pana, nieustraszony głosiciel Bożej prawdy, sumienie narodu, oskarżyciel królów, pogromca fałszywych kapłanów – ma dość tej służby; podaje się do dymisji. Bóg doskonale rozumie słabość człowieka. Zanim odpowie, pozwala Eliaszowi wyspać się, potem go nakarmi, i dopiero wyśle; „mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aż do Bożej góry Horeb”. Kończy się służba Eliasza,…

Czytaj dalej

„Oto ześlę wam chleb z nieba”. Za nimi – niewola, przed nimi – Ziemia obiecana, wokół – pustynia. Minęły poniżenia, ucisk, zbrodnia, ale do odpoczynku daleko. Trud długotrwały jest coraz cięższy. „Na pustyni całe zgromadzenie Izraela zaczęło szemrać”. Bóg nie tylko słyszy, ale i „rozumie”; już zaplanował pomoc: „O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem”. Dlaczego Bóg tak ulega? – bo „ma nadzieję”: „Poznacie…

Czytaj dalej

Tak mówi Pan: „Nasycą się i pozostawią resztki”. Zdobycie pokarmu to jeden z największych problemów człowieka i częsty motyw jego działania. „W pocie czoła” trzeba pracować, a owoce często ktoś zagarnie… W zdobywaniu chleba jest też ukryty Boży plan, który Pan Jezus odsłania słowami: „nie samym chlebem żyje człowiek”. Chleb staje się symbolem nasycenia każdego ludzkiego głodu z najwyższymi włącznie. Człowiek powinien się o niego…

Czytaj dalej

      „Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby”. Ludzie potrzebują przewodników, bo życie jest drogą w nieznane. I Bóg ich daje. Posłani i wyposażeni przez Niego, mają poczucie odpowiedzialności, często wahają się przed podjęciem zadania. Bywa jednak, że tej roli podejmują się inni, niepowołani. Bywa  też, że powołani zdradzają… Wtedy ludzie są „jak owce nie mające pasterza”. Co będzie z taką owczarnią, łatwo przewidzieć. Bóg miłuje swój naród, dlatego gdy ludzie zawiedli,…

Czytaj dalej

      „W Betel nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią”. Prorok Amos wkroczył na teren „zajęty”. Tłumaczy: „Pan rzekł do mnie: idź, prorokuj”. Kapłan „królewski” uważa jednak, że Bóg nie ma „prawa” wchodzić w drogę królowi, a dokładniej – jemu, królewskiemu słudze. Sytuacja typowa po grzechu. Odrzucenie Boga nie przyniosło człowiekowi wolności, lecz nowego „pana”. Jego „apostołami” są złodzieje i bandyci, ale także królowie i kapłani, którzy nie odróżniają Pana od uzurpatora i którym wszystko jedno…

Czytaj dalej

      „Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela”. Naród wybrany to naród umiłowany; zasłużył na karę, ale nie na odrzucenie. Niech więc wiedzą, „że prorok jest wśród nich”, że Bóg nadal chce być ich Bogiem. Nie słuchali przedtem, może teraz się nawrócą. Prorok Ezechiel żywi nadzieję. Idzie więc i mówi, a przez niego „mówi Pan Bóg”. Nawrócili się… tyle, by odzyskać wolność, potem znów Go odrzucą; „lud buntowników… ludzie o bezczelnych twarzach…

Czytaj dalej

  „Dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka”. Bóg jest źródłem i dawcą życia – skąd śmierć? – „weszła przez zawiść diabła”. Tak się „dorobił” człowiek na współpracy z nim; czy chociaż się czegoś nauczył…? Bóg nie poprzestaje na tej nauce, zaczyna najwspanialszą katechezę – życiem i śmiercią, słowem i czynem, pracą i cudem swego Syna. To było „mocne uderzenie”; przyszedł do zmarłej, a budzi jak śpiącą: „ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej:…

Czytaj dalej