Niedziela

„Wyjdź z twojej ziemi i z domu twego ojca”… Bóg przemówił, dał polecenie, „powołał” człowieka… A człowiek miał „stanowisko”, stały, niezły dochód, żył w kraju o wysokim poziomie zamożności, kultury, bezpieczeństwa – mógł śmiało patrzeć w przyszłość. Wszystko burzy rozkaz „wyjdź!”. Uwierzył, zrezygnował z własnych planów, podporządkował się woli Boga, choć był dla niego „nowym Bogiem”, porzucił ziemię, dom ojca, wyruszył przez pustynie i góry, przez niebezpieczeństwo

Czytaj dalej

„… tak, jak Bóg będziecie znali dobro i zło”, „przystąpił kusiciel…”. Czy człowiek musiał stanąć przed pokusą? – otrzymał rozum, a z nim zdolność odróżniania prawdy od fałszu. Otrzymał wolną wolę i możliwość wybierania dobra lub zła. Od niego zależy, jak tych zdolności użyje. Dwa kuszenia, dwa wyniki. Obydwa o olbrzymim znaczeniu dla ludzi. Istota pokusy: kłamstwo, – cel: odwrócenie człowieka od Boga, – droga:

Czytaj dalej

„Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Bóg wasz!”. „Bóg jest święty” dla Izraelity znaczyło: Bóg cię zbawia, przychodzi do ciebie, podnosi, prowadzi – jest twoim Bogiem; a „być świętym” to: robić co On – kochać człowieka, Dlatego: „nie będziesz żywił w sercu nienawiści, będziesz upominał bliźniego, nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy, ale będziesz kochał bliźniego…”. Przykazanie piękne, ale trudne i często… niewygodne. Dlatego poddane

Czytaj dalej

„Jeśli chcesz, zachowasz przykazania… przed ludźmi życie i śmierć, co ci sie podoba, to będzie ci dane”. Człowiek – z woli Bożej rozumny i wolny – stanął przed „drzewem poznania dobra i zła”. Zdolny do poznania dobra, zobowiązany do jego wyboru, ale wolny. To nie była pułapka lecz żelazna konsekwencja jego natury. Tamten fatalny wybór ograniczył, ale nie zniósł wolności naszych wyborów. Zależnie od tego, co wybieramy, zbliżamy się do jednego z krańców skali „mądry – głupi”.

Czytaj dalej

„Dziel swój chleb z głodnym, wprowadź w dom biednych tułaczy, nagiego przyodziej, nie odwracaj się od współziomków, usuń jarzmo, przestań grozić palcem i mówić przewrotnie, nakarm duszę przygnębioną… – wtedy twoje światło zabłyśnie w ciemnościach… sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pana iść będzie za tobą”. Wizja Izajasza Proroka: ludzie miłować się będą jak bracia, staną się światłem dla wszystkich i Bóg będzie przy

Czytaj dalej

„Szukajcie Pana” – to zadanie dla każdego człowieka, dlaczego więc adresowane do „pokornych ziemi”? Co zapowiada proroctwo: „zostawię pośród ciebie lud pokorny, biedny… reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości” – a co z większością?! Te same pytania można postawić za św. Pawłem pierwszym chrześcijanom, u których „niewielu mędrców… możnych… szlachetnie urodzonych…”. Przeciwnie: „Bóg wybrał to, co głupie w oczach świata…”. Jak się ma wiara do „sukcesu”, o którym dziś tak głośno – czyżby była tylko dla

Czytaj dalej

„W dawniejszych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego… za to w przyszłości chwałą okryje…”. Od ludzi ziemia bierze swą nazwę, oni też są przyczyną jej „upokorzenia przez Pana”, ale też – przez Jego łaskę – źródłem chwały. Dzieło Boże jest nieskończenie piękniejsze od ludzkiego, także to, które naprawia grzechy… czy mógł ktoś przewidzieć, że będzie aż tak piękne?! – „Jezus… osiadł w Kafarnaum na pograniczu Zabulona i Neftalego”. Do końca czasów

Czytaj dalej

„Pan mnie ukształtował na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba… aby zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”. Czy to Prorok tęskni za pokoleniami Jakuba i ludami ziemi, czy Bóg? Cały Stary Testament zbudowany jest na Bożej Obietnicy i ludzkiej tęsknocie, wychylony wprzód, wyglądający Tego, który ma przyjść. To był znak rozpoznawczy Ludu wybranego, od Egiptu, poprzez Ziemię Obiecaną, niewolę babilońską, aż do „pełni czasów”. W tym kontekście potężnie zabrzmiał głos Jana: „oto Baranek

Czytaj dalej