Zofia Krzanowska

„Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo sprzeciwia się naszym sprawom”. Schemat realizowany przez „możnych tego świata” do dziś. Siła ziemska (pieniądze, armia, gospodarka, środki urabiania opinii publicznej), odurza ich, nadmuchuje, daje poczucie panowania nad światem, a nawet nad Bogiem – najchętniej Go nie uznają, jakby Jego istnienie zależało od ich zgody! I już są gotowi „zlikwidować” każdego przeciwnika, tzn. człowieka uczciwego, który za dużo sobie pozwala; „zarzuca nam łamanie prawa, … Czytaj dalej

„Podałem mój grzbiet bijącym… nie zasłoniłem mojej twarzy przed opluciem”. Izraelici wiedzieli, że ten tekst odnosi się do Mesjasza. Nie zrozumieli… Podobnie zresztą Apostołowie – przebywali z Jezusem dwa lata, gdy ich zapytał: „za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedzieli bezbłędnie: „jesteś Mesjaszem”. Ale gdy „zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć… że będzie zabity”, dopuścić tej myśli nie mogli. Piotr nawet „zaczął Go upominać”. Jak bardzo niestosowne było to „upominanie” widać … Czytaj dalej

 „On sam przychodzi, by was zbawić”. Nie zyskał człowiek zdradzając Boga; stracił. Choroby, kłopoty z utrzymaniem się przy życiu, to codzienne przypomnienie popełnionego błędu… ale kiedyś przyjdzie Zbawiciel i naprawi wszystko… Pan Jezus czyni wiele cudów; „nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę”. Tak „przedstawił się” ludowi (na cuda powoła się, gdy uczniowie Jana zapytają „czy Ty jesteś tym, na którego czekamy”). Ale choroby i trudy życia pozostały – czyżby … Czytaj dalej

      „Izraelu, słuchaj praw i nakazów”. Bez oporu stosujemy się do instrukcji obsługi każdego narzędzia; a tak trudno nam uznać „instrukcję” Stwórcy, jak żyć „po ludzku”. Skutki łatwo przewidzieć, jeszcze łatwiej zobaczyć… Z drugiej strony; czy to taka ujma słuchać mądrzejszego? dlaczego posłuszeństwo Bogu budzi tyle oporów?! Przykazania „są waszą mądrością… któryż naród ma prawa tak sprawiedliwe?”. To przykład na rozdźwięk między prawem a życiem. Najwspanialszy kodeks karny … Czytaj dalej

26 VIII Weszła cichutko, jak dobra Gospodyni pilnowała, by życie codzienne toczyło się w spokoju i miłości. Ale gdy nadeszła chwila, stanęła na czele i prowadziła do boju. Potem leczyła rany, wprowadzała ład w domu i kierowała dzieci na drogi ich ojców. A drogi były kręte, z winy wrogów… i naszej; nasze grzechy sprowadzały nieszczęścia i utrudniały Jej wstawiennictwo u Syna. Nie ustawała w staraniach, aż doprowadziła do opamiętania… Teraz też miał być czas wesela, … Czytaj dalej

  „Rozstrzygnijcie, komu chcecie służyć”. Po wyprowadzeniu z Egiptu, przejściu przez pustynię, zdobyciu Ziemi Obiecanej – po tylu łaskach – znów pytanie, jak na początku; z Bogiem, czy bez? Podobnie w Ewangelii; do świadków tylu cudów, do wybranych spośród wielu, Pan Jezus mówi: „czy i wy chcecie odejść?”. Bóg zaprasza wszystkich, ale chce mieć w swoim Królestwie ludzi wolnych, którzy mówią: „chcemy służyć Panu”. To oczywiste, ale nie najważniejsze w dzisiejszych czytaniach. Zawarcie przymierza w Starym Testamencie, … Czytaj dalej

      „Mądrość zbudowała sobie dom (…) i stół zastawiła”. Wiedzieli, że to Mądrość Boża, ale nie wiedzieli, że sam Bóg zamieszka pośród swego ludu i zawoła: „prostaczek niech do mnie tu przyjdzie… Odrzućcie głupotę”. Boża Mądrość wyjdzie naprzeciw szaremu człowiekowi, gotowa prowadzić go przez życie. Czegóż nam więcej?  Nadszedł czas; na tej samej ziemi do innego już pokolenia przemówił Jezus, na pewno z wielkim wzruszeniem: „Ja jestem chlebem żywym… jeśli kto spożywa … Czytaj dalej

Apokalipsa (11,19; 12,1.3-6.10) ukazuje nam dziś najdalsze tło dziejów ziemi i człowieka: odwieczną walkę dobra zasianego przez Boga w człowieku, którego znakiem jest „Niewiasta obleczona w słońce” – ze złem, ukazanym jako „wielki smok ognisty”. Wszystko dzieje się według Bożego „scenariusza”, nastanie „zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego”, ale najpierw – walka ze smokiem, śmiertelnym wrogiem. Drugie czytanie (1 Kor 15, 20-26) uzupełnia obraz … Czytaj dalej

     „Panie, odbierz mi życie!”. Eliasz, wspaniały prorok Pana, nieustraszony głosiciel Bożej prawdy, sumienie narodu, oskarżyciel królów, pogromca fałszywych kapłanów – ma dość tej służby; podaje się do dymisji. Bóg doskonale rozumie słabość człowieka. Zanim odpowie, pozwala Eliaszowi wyspać się, potem go nakarmi, i dopiero wyśle; „mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aż do Bożej góry Horeb”. Kończy się służba Eliasza, … Czytaj dalej

„Oto ześlę wam chleb z nieba”. Za nimi – niewola, przed nimi – Ziemia obiecana, wokół – pustynia. Minęły poniżenia, ucisk, zbrodnia, ale do odpoczynku daleko. Trud długotrwały jest coraz cięższy. „Na pustyni całe zgromadzenie Izraela zaczęło szemrać”. Bóg nie tylko słyszy, ale i „rozumie”; już zaplanował pomoc: „O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem”. Dlaczego Bóg tak ulega? – bo „ma nadzieję”: „Poznacie … Czytaj dalej