Kazania

 „Duch wyprowadził Jezusa na pustynię”. Pustynia judzka; skalista, żyją w niej tylko dzikie zwierzęta…Tam Duch prowadzi Jezusa, by zaczął jak „na początku”. Modli się Bóg-Człowiek, nawiązuje w imieniu ludzi łączność z Ojcem, zerwaną grzechem, czyli buntem. Cały czas „towarzyszy” mu szatan – kusi; to jego codzienne „zadanie”. Na próżno! Jezusa otaczają aniołowie i … zwierzęta, ale szatan „nie ma w Nim nic swego”. Czy pustynia oznacza ucieczkę od świata? Czy na pustyni … Czytaj dalej

„Trędowaty… będzie nieczysty”. Straszniejsze od choroby, czasem nawet od śmierci, bywa odrzucenie przez ludzi. Człowiek nie umie i nie powinien żyć samotnie. Przez całe życie buduje, z woli Bożej, więzi z ludźmi, i tak uczy się więzi z Bogiem. Trąd czynił chorego „nieczystym”, tzn. odrzuconym nie tylko przez ludzi, ale i przez Boga. Jest taki „trąd”, który niszczy wszelkie więzi z Bogiem – grzech. Tak „trędowaci” będą odrzuceni na wieki. W jak niebezpiecznej sytuacji znajduje się człowiek! Co ma czynić? … Czytaj dalej

„Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik?”  Od Starego Testamentu do dziś rozlega się ten krzyk przygnębienia i rezygnacji. „Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei”. „Po ludzku mówiąc”, cierpiący Hiob ma rację; tak dużo w człowieczym życiu cierpień, tak niewiele szczęścia… Nie inaczej było w czasach Pana Jezusa; ludzka bieda schodziła się do Niego, a On współczuł tym, których stał się bratem, uzdrawiał, wyrzucał złe … Czytaj dalej

„Wzbudzę im proroka takiego, jak ty”. Mojżesz był prorokiem, kapłanem, pasterzem. W imię Boga wyprowadził lud z niewoli ku Ziemi Obiecanej. Mimo olbrzymiego autorytetu w Izraelu, nie był bez skazy. Stał się jednak czytelnym znakiem – zapowiedzią doskonałego Proroka, Pasterza, Kapłana. Bóg „dotrzymał słowa”, po wiekach przysłał swego Syna, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, że „uczył ich jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”.To opinia naocznych świadków, … Czytaj dalej

„Czas się wypełnił…” Pan wieczności jest też Panem czasu, „umie” planować epoki i każdą chwilę, dzieło stworzenia i każdego człowieka. Nie jesteśmy zagubieni w oceanie czasu, ale prowadzeni ręką Ojca, dobrze znaną Mu ścieżką, gdzie „bliskie jest królestwo Boże”. Tylko uwaga; wieczność jest Jego, nie nasza, dla nas „czas jest krótki”. Chrześcijanie żyjąc na świecie, powinni „mijać” wiele spraw; „jakby z niego nie korzystali”,bo są „powołani” do wielkiego … Czytaj dalej

„Pan zawołał Samuela”. To wołanie poprzez Ewangelię, listy Apostolskie, historię Kościoła, dochodzi aż do nas. Bóg woła człowieka, by mu powierzyć swoją wolę. A Jego wolą jest nasze uświęcenie, czyt.: uszczęśliwienie.  Samuel odpowiedział: „oto jestem” i „pobiegł”. Ofiarowany przez rodziców „na służbę Panu”, wychowany przy świątyni, był zdolny w bardzo młodym wieku przyjąć Boże powołanie: „Mów, bo sługa Twój słucha”. Dlatego „Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił … Czytaj dalej

„Oto mój Sługa… w którym mam upodobanie… Duch mój na Nim spoczął”. Bóg Go ukazuje narodowi wybranemu; przyjdzie na pewno i „przyniesie narodom prawo”. W odróżnieniu od ziemskich władców: „nie będzie podnosił głosu… nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym płomyku”. Przyjdzie nie po to, by pokonał kogokolwiek, ale by „otworzył oczy niewidomym… z zamknięcia wypuścił jeńców”. I stanie się „przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów”.  Jezus, zapowiadany Zbawiciel, świadomy ogromu dzieła, przez 30 … Czytaj dalej

Gdzie jest „centrum świata”, jego najważniejsze miejsce? raj Eden, Rzym, współczesna stolica mocarstwa…? Tam, gdzie Bóg-Człowiek zbawił świat – Jerozolima. O tym mówi Prorok: „Powstań, świeć, Jeruzalem… chwała Pana rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię… a ponad tobą jaśnieje Pan”. Jest to światłość, nie tylko „do użytku własnego” Izraela; „pójdą narody do twojego światła”. Pierwsza realizacja proroctwa jest skromna: „Mędrcy ze Wschodu przybyli … Czytaj dalej

„Wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie”. Jaki wielki władca, jakie potężne państwo! Nawet „udał się Józef… z rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją”, dla której właśnie tam „nadszedł czas rozwiązania”. Bo to był szczególny czas Boży, „pełnia czasu”. Bóg na ludzkich dziejach pisze własną historię; zbawia człowieka. Wchodzi w ten świat zdecydowanie – „Słowo stało się ciałem” – ale tak delikatnie, że „władcy” … Czytaj dalej

„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką”. Ciemności to w języku biblijnym życie w grzechu, światłość to objawiający się Bóg. Czy żyjąc w grzechach można ujrzeć Boga? – nie i dlatego Bóg stał się człowiekiem, byśmy patrząc jak ludzie, zobaczyli to, co Boże. Trzeba wiary, aby wejść w tę światłość; „Dziecię nam się narodziło… nazwano Go imieniem Bóg mocny”.  Uwierzyć, że mimo wszystkich zdrad ludu, Bóg dotrzyma słowa; czekać … Czytaj dalej