Jak mogłeś, Panie, odejść z nieba i wytrzymać na ziemi tyle lat? Jak możesz znosić nas, ludzi – Ty, Syn Boga, Najświętszy? On mówi: „żal mi tego ludu, bo nie znają swego Ojca, nie widzą drogi, nawet tu na ziemi nie umieją żyć… pójdę do nich, będę im pasterzem”. Pozostała książka „o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał”. Pozostał też Kościół, świadek odwieczny i żywe źródło. Odtąd każdy, „kto uwierzy i przyjmie … Czytaj dalej
„BÓG JEST MIŁOŚCIĄ”. Skąd wiesz, Janie-Apostole? – to wniosek z trzech wspaniałych lat, od spotkania przy Janie Chrzcicielu, poprzez Ostatnią Wieczerzę i Kalwarię aż do pożegnania w 40-tym dniu. Dalsze, długie życie, to potwierdzenie tego odkrycia. A oto rada jakiej udzielał uczniom: „miłujmy się wzajemnie”, bo „kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga”. Tyle słów mówią ludzie, a co drugie – o miłości. Tu tak krótko: „Bóg jest miłością”. To dlatego … Czytaj dalej
„Ukazał się wielki znakna niebie: Niewiastaobleczona w słońce”. Nad tą ziemią znak był wyraźniejszy, i choć „wielki smok ognisty” zagrażał nieraz i deptał, przetrwał Naród i raz po raz zapisywał złotymi zgłoskami swe dzieje. A wszyscy ujrzeli, że gdy szedł z Niepokalaną, był mocny i szlachetny. Gdy Ją zdradzał – marniał i wolność tracił. Pytali postronni, skąd taka jedność Narodu z Maryją. Może i stąd, że tam, pod krzyżem, ślubowała Synowi kochać każdego, kogo na ucznia … Czytaj dalej
„Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami”. Człowiek pragnie głębokich więzi. Szuka kontaktów, przyjaźni, miłości, chce do kogoś należeć i kogoś mieć… ale żeby z Bogiem i to tak blisko?! „Kto trwa we Mnie a ja w nim…”. Jak gałązka w pniu mogę trwać w Jezusie, wtedy moje życie ma najgłębszy sens; „przynosi owoc obfity”. Okres wielkanocny podsuwa do rozważenia wielkie tematy; Jezus żyje, jest z nami jako Pasterz, prowadzi do zjednoczenia z Bogiem, które albo zacznie … Czytaj dalej
„Ja jestem dobrym pasterzem”. Tyle razy odrzucali Jego słowa, tyle razy wmawiali złe intencje, a On mówi: jestem waszym pasterzem! Czy przyjmą? „Dobry pasterz daje życie swoje za owce”. Tak, ale tam zabijają wilki, a tu – same owce! – zniesie i to: „ja życie moje oddaję”. Jak to poniża: Dobry Pasterz „przegrywa” ze złym pasterzem, który „opuszcza owce i ucieka”, któremu „nie zależy na owcach”, ale na którym owcom zależy! Tylekroć oszukiwani, … Czytaj dalej
„Zabiliście Dawcę życia…”. Bóg i na to pozwolił człowiekowi – owszem, dlatego sam stał się człowiekiem, by pokazać, jak „umiłował świat”. A kiedy ludzie wyczerpali swoje możliwości walki z Nim, „Bóg wskrzesił Go z martwych”. Jak zareagowali? – „wytrwali” w nienawiści – to dla nas przestroga! Inną drogą poszli Apostołowie; choć, jak ludzie, załamali się w wierze, dali się jednak przekonać Jezusowi, który „jadł wobec nich”, … Czytaj dalej
POCZNIESZ, PORODZISZ SYNA Tuż przed Męką Pańską – uroczystość Zwiastowania. Trzeba ją nieraz przenieść aż poza oktawę Wielkanocy… czy jest w dobrym miejscu? Jezus nas Zbawił z woli Ojca, w Duchu Świętym. Ale zbawił w ludzkim ciele, a to „wziął” z Maryi Panny. Ona jest Gwarantem człowieczeństwa Bożego. Ona też najwierniej szła za Nim „w pielgrzymce wiary” od początku (Poczęcia) do końca (konania na krzyżu). Ona nadal wypełnia swoje niepowtarzalne powołanie … Czytaj dalej
„Wieczorem owego dnia…”. Bóg „wpisał się” w nasz czas; był dzień, w którym umarł i dzień, w którym wrócił żywy i „stanął pośrodku”. W ten sam czas zostali wpisani inni ludzie, wśród nich żył i umarł Pan Jezus. Ludzie żyjący obok siebie powinni się znać. Czy Apostołowie znali Jezusa? Rozpoznali Go, gdy przyszedł, ale to nie to samo. Powiedział jak zwykle: „pokój wam!”,a oni „uradowali się ujrzawszy Pana”. To spotkanie różniło … Czytaj dalej
Ten trzeci dzień… Myśl zaczyna oswajać się z faktem Jego śmierci, ale ból nie mija, skłania do działania; Maria Magdalena „gdy jeszcze było ciemno, udała się do grobu”. Powiadomieni przez nią Piotr i Jan „biegli”, Jan „ujrzał i uwierzył”. Jak to się stało, że uwierzył w Jezusa, dlaczego tę wiarę stracił, co znaczy, że znów ją odzyskał? Jan, „prawdziwy Izraelita”, znał historię swego narodu, wiedział o „przejściu” (pascha) Boga przez Egipt i Narodu … Czytaj dalej
„Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem”. Ofiara dobrowolna, świadoma – Boża; okrucieństwo, znieważanie – ludzkie. Ludzie zwyciężają siłą, Bóg – miłością. Nie przypadkowe jest zestawienie głosu dwu Ewangelii; „palmowego” „Hosanna!” – z wielkopiątkowym „ukrzyżuj!”. Jezus ten sam – ludzie ci sami, a zupełnie inni. Oto jak Niezmienny żyje pośród zmieniających twarz: On daje świadectwo Prawdzie słowem, milczeniem, cierpieniem śmiercią… poddaje … Czytaj dalej