Niedziela

„Trędowaty… będzie nieczysty”. Straszniejsze od choroby, czasem nawet od śmierci, bywa odrzucenie przez ludzi. Człowiek nie umie i nie powinien żyć samotnie. Przez całe życie buduje, z woli Bożej, więzi z ludźmi, i tak uczy się więzi z Bogiem. Trąd czynił chorego „nieczystym”, tzn. odrzuconym nie tylko przez ludzi, ale i przez Boga. Jest taki „trąd”, który niszczy wszelkie więzi z Bogiem – grzech. Tak „trędowaci” będą odrzuceni na wieki. W jak niebezpiecznej sytuacji znajduje się człowiek! Co ma czynić?

Czytaj dalej

„Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik?”  Od Starego Testamentu do dziś rozlega się ten krzyk przygnębienia i rezygnacji. „Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei”. „Po ludzku mówiąc”, cierpiący Hiob ma rację; tak dużo w człowieczym życiu cierpień, tak niewiele szczęścia… Nie inaczej było w czasach Pana Jezusa; ludzka bieda schodziła się do Niego, a On współczuł tym, których stał się bratem, uzdrawiał, wyrzucał złe

Czytaj dalej

„Wzbudzę im proroka takiego, jak ty”. Mojżesz był prorokiem, kapłanem, pasterzem. W imię Boga wyprowadził lud z niewoli ku Ziemi Obiecanej. Mimo olbrzymiego autorytetu w Izraelu, nie był bez skazy. Stał się jednak czytelnym znakiem – zapowiedzią doskonałego Proroka, Pasterza, Kapłana. Bóg „dotrzymał słowa”, po wiekach przysłał swego Syna, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, że „uczył ich jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”.To opinia naocznych świadków,

Czytaj dalej

„Czas się wypełnił…” Pan wieczności jest też Panem czasu, „umie” planować epoki i każdą chwilę, dzieło stworzenia i każdego człowieka. Nie jesteśmy zagubieni w oceanie czasu, ale prowadzeni ręką Ojca, dobrze znaną Mu ścieżką, gdzie „bliskie jest królestwo Boże”. Tylko uwaga; wieczność jest Jego, nie nasza, dla nas „czas jest krótki”. Chrześcijanie żyjąc na świecie, powinni „mijać” wiele spraw; „jakby z niego nie korzystali”,bo są „powołani” do wielkiego

Czytaj dalej

„Pan zawołał Samuela”. To wołanie poprzez Ewangelię, listy Apostolskie, historię Kościoła, dochodzi aż do nas. Bóg woła człowieka, by mu powierzyć swoją wolę. A Jego wolą jest nasze uświęcenie, czyt.: uszczęśliwienie.  Samuel odpowiedział: „oto jestem” i „pobiegł”. Ofiarowany przez rodziców „na służbę Panu”, wychowany przy świątyni, był zdolny w bardzo młodym wieku przyjąć Boże powołanie: „Mów, bo sługa Twój słucha”. Dlatego „Samuel dorastał, a Pan był z nim.

Czytaj dalej

„Oto mój Sługa… w którym mam upodobanie… Duch mój na Nim spoczął”. Bóg Go ukazuje narodowi wybranemu; przyjdzie na pewno i „przyniesie narodom prawo”. W odróżnieniu od ziemskich władców: „nie będzie podnosił głosu… nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym płomyku”. Przyjdzie nie po to, by pokonał kogokolwiek, ale by „otworzył oczy niewidomym… z zamknięcia wypuścił jeńców”. I stanie się „przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów”.  Jezus, zapowiadany Zbawiciel, świadomy ogromu dzieła, przez 30

Czytaj dalej

Gdzie jest „centrum świata”, jego najważniejsze miejsce? raj Eden, Rzym, współczesna stolica mocarstwa…? Tam, gdzie Bóg-Człowiek zbawił świat – Jerozolima. O tym mówi Prorok: „Powstań, świeć, Jeruzalem… chwała Pana rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię… a ponad tobą jaśnieje Pan”. Jest to światłość, nie tylko „do użytku własnego” Izraela; „pójdą narody do twojego światła”. Pierwsza realizacja proroctwa jest skromna: „Mędrcy ze Wschodu przybyli

Czytaj dalej

„Wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie”. Jaki wielki władca, jakie potężne państwo! Nawet „udał się Józef… z rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją”, dla której właśnie tam „nadszedł czas rozwiązania”. Bo to był szczególny czas Boży, „pełnia czasu”. Bóg na ludzkich dziejach pisze własną historię; zbawia człowieka. Wchodzi w ten świat zdecydowanie – „Słowo stało się

Czytaj dalej

„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką”. Ciemności to w języku biblijnym życie w grzechu, światłość to objawiający się Bóg. Czy żyjąc w grzechach można ujrzeć Boga? – nie i dlatego Bóg stał się człowiekiem, byśmy patrząc jak ludzie, zobaczyli to, co Boże. Trzeba wiary, aby wejść w tę światłość; „Dziecię nam się narodziło… nazwano Go imieniem Bóg mocny”.  Uwierzyć, że mimo wszystkich zdrad ludu, Bóg dotrzyma słowa; czekać

Czytaj dalej