Niedziela

„Twoje królestwo będzie trwać na wieki”. Tak Bóg „odpłaca” za wierność swemu słudze, Dawidowi. Miał on swoje grzechy, ale okupił je pokutą, pokorą, zawierzeniem Bożemu Miłosierdziu i ufnością w spełnienie obietnicy. Tę ufność przelał w swój ród i naród, by płynęła jak rzeka przez pustynię świata… Po wiekach w nurcie tej samej nadziei stanęła Dziewica, „a Dziewicy było na imię Maryja”. Jej oczekiwanie dopełniło ofiary ludzkich tęsknot. Bóg powiedział: „teraz!” i „posłał anioła

Czytaj dalej

„Pan mnie posłał, by głosić dobrą nowinę”.  Prorok mówił wszystko, co Bóg kazał, ale bardzo się cieszył, gdy mógł głosić dobrą nowinę. Ta była najlepsza – „Duch Pański nade mną (…) Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość”.  Czekały pokolenia na Tego, który miał być posłany, znosiły niewolę, prześladowania, krzywdy i nieszczęścia ufając Bożej obietnicy. Aż rozległ się „głos wołającego na pustyni: ja chrzczę wodą. Pośród was stoi

Czytaj dalej

„Pocieszcie mój lud (…) nieprawość jego odpokutowana (…) przygotujcie drogę dla Pana”. Pociecha – każdemu potrzebna. Bóg umie pocieszyć: niewolnika – wolnością, grzesznika – odpuszczeniem grzechów, stęsknionego – nadejściem Umiłowanego. Wszystkie pociechy zawarte są w nowinie: „Oto wasz Bóg … przychodzi z mocą”.  Gdyby On nie chciał przyjść?! Gdyby nikt na Niego nie czekał?! – zamarłoby życie na ziemi. Na szczęście Boże ziarno w człowieku jest niezniszczalne, a Boże

Czytaj dalej

„Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg?”. Świadomość człowieczej nędzy, tej zawinionej: „nasze winy poniosły nas jak wicher”, nadto kruchość życia, niepewność jutra i tego, co po śmierci – całą ludzką niedolę zbiera Stary Testament  w wołaniu do Tego, który wszystko może: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił”. Nadzieja na przyjście Pana byłaby bezczelnością, gdyby… jej Nauczycielem nie był sam Bóg. Izraelici wierzyli, że On „wychodzi naprzeciw tych,

Czytaj dalej

„Ja sam będę pasł moje owce… będę pasł sprawiedliwie”. Świat jest często dla naszych oczu przykry, cóż dopiero dla Boga?! On jednak ciągle nas kocha, mówi pieszczotliwie: „moje owce”, a najważniejsze – chce nas „paść”, prowadzić; obiecuje: „Zagubioną odszukam… skaleczoną opatrzę… ”,ale i przestrzega: „osądzę poszczególne owce” Miłość Pasterza – tak, pobłażliwość – nie! Tęsknotę Starego Testamentu wypełnił Chrystus,

Czytaj dalej

„…jej wartość przewyższa perły”. Obraz malowany najcieplejszymi barwami; obraz szczęśliwej rodziny, której sercem jest ona, „niewiasta dzielna”, godna zaufania męża, pracowita, zapobiegliwa, przy tym otwarta na potrzeby innych. W pełni uzasadnia wniosek: „kłamliwy wdzięk i marne jest piękno; chwalić należy niewiastę, co boi się Pana”.(Kobieta posłuszna Bogu – wzorem dla zarozumiałych mężczyzn!). Refleksja narzuca się sama: życie może być piękne,

Czytaj dalej

„Mądrość jest wspaniała i niewiędnąca…”.  Mądrość decyduje o „sprawności” człowieka o wiele bardziej niż zdrowie i wiedza; mądrość to światło na drodze, którą musimy przejść… Kierowca w nocy najchętniej używa długich świateł, by widzieć jak najdalej. Jesteśmy w podobnej sytuacji, używajmy „długich świateł” wiary: „zmarli w Chrystusie powstaną… zawsze będziemy z Panem”. Wierzymy, że Bóg jest i chcemy być w niebie… trudności – z drogą!  „Królestwo niebieskie podobne do dziesięciu panien,

Czytaj dalej

„ .. kapłani .. jeśli nie usłuchacie… rzucę na was przekleństwo”. Stary Testament pełen jest niewierności nie tylko prostego ludu, ale i przywódców; królów, proroków, kapłanów. Tych Bóg surowo osądzi.  Problem trwa. Zdradzają Boga wielcy, a cóż dopiero „zwyczajni” słudzy?! I choć mamy „mocne” argumenty, jak osławioną „słabość ludzką”, lekceważyć zdrady nie wolno – prowadzi zawsze do wyroku: „winien jest śmierci”, i konsekwencji: „krew Jego na nas

Czytaj dalej

„Nie będziesz gnębił… uciskał… krzywdził… postępował jak lichwiarz… bo jestem litościwy”. Cel jest jasny: godne życie każdego człowieka oparte na sprawiedliwości. Inaczej: obrona człowieka przed człowiekiem, w którym ciągle odrasta chęć podbicia brata w niewolę. Wspaniała argumentacja: Naród wybrany ma być podobny do Niego – Boga litości. On bierze uciśnionych w obronę, choćby to byli cudzoziemcy.  Minął czas Starego Testamentu, czas nauki sprawiedliwości. Podsumowaniem – pytanie:

Czytaj dalej

„ .. by podchwycić Jezusa… czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?”. Stara pułapka; ustawić Jezusa, Kościół, Papieża, księdza – każdego reprezentanta Bożych spraw – przeciw aktualnemu „cezarowi”, podłożyć pod miecz. A nieraz wygodnie „nie móc” pogodzić interesów Bożych z ludzkimi – wtedy łatwiej zrezygnować… z Bożych!  („przecież jestem człowiekiem, chodzę po ziemi”). „Czemu mnie kusicie, obłudnicy?”. „Kusić” Pana Boga, wmawiać Mu ludzkie intencje,

Czytaj dalej