Niedziela

„Jezus przyszedł do domu przywódcy faryzeuszów, aby spożyć posiłek”. Wspólny posiłek, to szczególne przebywanie razem; często wtedy załatwia się sprawy, mówi o różnych problemach, pyta o rady. Pan Jezus chętnie korzystał z zaproszeń; był wtedy tak blisko ludzi… „Oni Go śledzili” – mogli się wiele nauczyć, ale czy wykorzystali okazję? Jezus też im się przypatrywał; „zauważył, jak sobie wybierali pierwsze miejsca”, i że w swej „hojności” byli interesowni, liczyli na rewanż.  Jezus przyszedł uzdrowić wszystko, co ludzkie, przybliżyć do pierwowzoru,…

Czytaj dalej

„Z wszelkich narodów przyprowadzą w ofierze dla Pana waszych braci”. Dumy poczucia ważności nie brakowało „wybranym”; gorzej z poczuciem misji do spełnienia, odpowiedzialnością za innych, którym trzeba przekazać Boże orędzie, by stali się „ofiarą dla Pana”, a dla nas „braćmi”. „Czy tylko nieliczni będą zbawieni?”. Ciekawość, troska o bliźnich, czy współczucie dla Zbawiciela, któremu tylu się „wymknie”? Usłyszeli: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi”, tzn. ani wy, ani nikt…

Czytaj dalej

„Niech umrze ten człowiek…”. „Ten człowiek” to prorok, jeden z najwierniejszych Bogu; znienawidzony przez ludzi, bo wypominał im grzechy, a co ważniejsze – był żywym dowodem, że można żyć lepiej, niż oni żyli. Łatwiej zabić niewinnego niż poprawić siebie, więc „niech umrze”. Jeremiasz rozmiłowany był też w swoim narodzie, tragedią dla niego było nie to, że on zginie, ale że ginie ojczyzna. Ojcowie Kościoła dostrzegli w Jeremiaszu „figurę” Chrystusa. „Przyszedłem ogień…

Czytaj dalej

 „Noc wyzwolenia oznajmiono… i lud Twój wyczekiwał ocalenia”. Naród wybrany narodził się z bólu niewoli, tęsknoty za wolnością i ufności w opiekę Boga. Ten naród zebrał cierpienia i pragnienia wszystkich narodów ziemi. Do niego przemówił Bóg słowami otuchy, miłości, a naród uwierzył, dał się prowadzić i doszedł! To lekcja dla wszystkich. Zaczęło się dużo wcześniej, gdy „przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego… wyszedł nie wiedząc dokąd…

Czytaj dalej

„…wszystko marność” – cytat często używany i nadużywany, jest fragmentem dowodu, że życie człowieka bez wiary w „uzupełnienie” przez Boga, jest pozbawione sensu. Bo cóż powiedzieć o takim, „który w swej pracy odznaczał się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu”? Tym bardziej „bezsensowne” jest życie człowieka, któremu nie udało się zebrać takiego „udziału”; „wszystkie dni jego są cierpieniem”.  Problem jest odwieczny;…

Czytaj dalej

     „Bóg rzekł do Abrahama: skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega…”. Bóg przyjęty przez Abrahama po przyjacielsku, i jego traktuje jak przyjaciela; dzieli się swoim „zmartwieniem”, odkrywa plany. Abraham wykorzystuje sytuację i wstawia się za skazanymi miastami – kolejny znak przyjęcia roli ojca narodów. Wspaniała jest Jego modlitwa wstawiennicza; „czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi?… czy nie przebaczysz dla owych pięćdziesięciu (w końcu:…

Czytaj dalej

„Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre…”. Był Stary Testament, Bóg szedł ku człowiekowi przez wybranego na ojca nowej ludzkości; „Abraham dostrzegł trzy ludzkie postacie naprzeciw siebie”. Bardzo uprzejmie, gościnnie, wylewnie przywitał, zaprosił i ugościł… czy rozpoznał? czy spodziewał się? Gość zostawił obietnicę: „za rok wrócę do ciebie, twoja zaś żona będzie miała wtedy syna”. To był Jego podpis. Pamięć tego spotkania trwała znacznie…

Czytaj dalej

Co z niego wyrośnie? – zastanawiają się rodzice i wychowawcy. Kim on właściwie jest? – pytają znajomi, przyjaciele. Czy można na człowieku „budować”, skoro taki zmienny, niepewny…  Tylko Bóg może powiedzieć: „Ty jesteś Opoka, i na tej opoce zbuduję…”. Piotr to nie znalezisko, drogocenny kamień. To materiał do obróbki dla Mistrza nad mistrzami.  W 1. czytaniu Piotr już dojrzał do ofiary z życia; „skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami”.A miała to być ostatnia…

Czytaj dalej

„Pójdź za mną”. Powołanie – tajemnica ukryta w Bożym i ludzkim sercu; dlaczego ten, dlaczego wtedy, w taki sposób? Dlaczego jeden odpowiedział „pójdę za Tobą”, drugi chciał „najpierw pogrzebać ojca”, inny „odszedł smutny”? Mimo wszystkich niejasności głos Pana jest wyraźny i domaga się wyraźnej odpowiedzi. Pan Jezus radzi: „zostaw… idź i głoś”, bo „ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa…

Czytaj dalej

 „Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim”. Dziwny jest człowiek; „przebija”, a potem „boleje”; żałuje, ale najpierw skrzywdzi…O ileż „dziwniejszy” jest Bóg, który dla pozyskania człowieka pozwala się przebić! W cierpieniu jest tajemnica, dokładniej; tajemnicza moc i wartość. Bóg ją zna – jak przekonać ludzi? Przygotowaniem był Stary Testament, a szczytem – przyjście na ziemię Syna Bożego. On przekazał przyjaciołom w zaufaniu: „Syn Człowieczy musi wiele…

Czytaj dalej