Niedziela

„Bóg rzekł do Abrahama: skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega”.Tak rozmawiają przyjaciele. Abraham podejmuje tę rolę i nawet zmierza do zmiany wyroku: „Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi?”. Z ostrożnością człowieka Wschodu prowadzi swoisty przetarg: „…gdyby znalazło się tam czterdziestu… trzydziestu… dwudziestu… dziesięciu?”. Bóg odpowiada niezmiennie: „nie zniszczę przez wzgląd na tych…”. To Abraham wycofał się z przetargu; uznał, że miasto bez dziesięciu sprawiedliwych nie zasługuje na miłosierdzie…

Czytaj dalej

„Abraham… spostrzegł trzy ludzkie postacie… podążył na ich spotkanie”, z gotową propozycją: „racz nie omijać swego sługi… przyniosę wody… nieco jedzenia…”. Co zrobiłby Bóg, gdyby Abraham nie był tak spostrzegawczy, gościnny, usłużny? Może szukałby innej drogi do jego serca, ale… dobrze zrobił Abraham wychodząc naprzeciw Bożemu objawieniu. Pan Jezus także dokonałby dzieła zbawienia bez przyjaźni Marty, Marii i Ła­zarza, ale jakże cieszy się każdy chrześcijanin faktem,…

Czytaj dalej

„Mojżesz powiedział do ludu: Będziesz słuchał głosu Pana Boga”. A jeśli trafi się nieposłuszeństwo – „wrócisz do Pana z całego serca… Słowo to bowiem jest blisko… w twoim sercu”. Najważniejsze zadanie każdego człowieka i narodu: słuchać Boga i sumienia. Wypełnienie tego zadania jest nie tylko możliwe, ale konieczne do normalnego, czyli dobrego życia na ziemi. „Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” – pytanie istotne dla wierzących. Pan…

Czytaj dalej

„Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej… cieszcie się z nią” – to brzmi jak rozkaz i.. starotestamentalna zapowiedź Jezusowych planów; „aby radość mieli i aby radość była pełna”. Bóg jest źródłem tej radości; „oto skieruję do niej pokój jak rzekę… jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę”. Prorok widzi przyszłość: „rozraduje się serce wasze… ręka Pana da się…

Czytaj dalej

  „Na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności”. Boży obraz starego i nowego Jeruzalem; rozmodleni ludzie. Ale cena będzie wielka; „Będą patrzeć na tego, którego przebili i boleć będą nad nim… i płakać”. Nawet gdyby to proroctwo było jedyne, powinno potrząsnąć ludem Bożym i umocnić w czuwaniu na przyjście Pana. Pytanie Pana Jezusa: „Za kogo uważają Mnie tłumy… wy za kogo Mnie uważacie?” Kościół przytacza w liturgii kilka razy. Dziś w kontekście pozostałych…

Czytaj dalej

„Melchizedek wyniósł chleb i wino… błogosławił Abrama”. U zarania Starego Testamentu – zapowiedź Eucharystii w ofierze „kapłana Boga Najwyższego”. Była tak dawna i mało czytelna, że Pan Jezus także posłużył się obrazem, i dopiero po tym przygotowaniu dokonał Przemiany. Po długim słuchaniu ludzie byli głodni. Zwrócili na to uwagę Apostołowie pouczając Pana Jezusa: „odpraw tłum… niech znajdą schronienie i żywność”. Zaskoczyła ich odpowiedź: „wy dajcie im jeść”. Na ich oczach…

Czytaj dalej

Trójcę Najświętszą – największą tajemnicę naszej wiary – mamy czcić dzisiejszym świętem. Przygotowują nas czytania. „Duch Prawdy… z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko co ma Ojciec jest moje”. Dwie istotne prawdy objawia nam Pan Jezus tymi słowami; że Bóg jest w trzech Osobach i że wprowadza nas w najgłębszą zażyłość z sobą; najbardziej „intymna” tajemnica Boża otwiera się na nas – „nam oznajmia”, daje się nam.…

Czytaj dalej

„Wieczorem w dniu zmartwychwstania…”. Długi był ten dzień oczekiwania i lęku, słabości ludzkiej i zwiastowanej – spoza zamkniętych drzwi – Bożej mocy. Dopiero wieczór rozbłysnął światłem; „przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: pokój wam!”. A więc żyje, przyszedł, pozwolił, by Go otoczyli, jak dawniej… przebaczył! „Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana”. Tak cieszyć się mogą tylko ci, którzy wiele wycierpieli; cierpienie, nawet zawinione, otwiera najgłębsze pokłady…

Czytaj dalej